CÂNÂN YURDU

 

 Eyvâh ıssız diyâr-ı dilber...
 Her hatvesi bir mezâr-ı muğber!
 Uçmuş da bakındığım terâne,
 Kalmış sessiz bir âşiyâne.
 Yer yer medfun durur emeller...
 Gûyâ ki kıyâm-ı haşri bekler!
 Yâ Rab! Niye böyle bir yığın hâk
 Olmuş yatıyor o buk'a-i pâk
 Yâ Rab, ne için o lem'a nâbûd?
 Yâ Rab, ne için bu sâye memdûd
 Yâ Rab, ne demek harîm-i cânan
 Üstünde bu perde perde hicran?
 Lâkin görünen kimin hayâli?
 Cânan gibi tıpkı yâl ü bâli...
 Gîsû-yi siyâh-ı târumân,
 Altında cebîn-i lem'a-dârı,
 Zulmetler içinde subh-i mahmûr;
 Yâ gözbebeğinde nazra-i nûr;
 Yâ ebr-i bahâr içinde cevvâl
 Bâran çeklinde dürr-i seyyâl;
 Yâ sînede her zaman coşan yâd,
 Yâ kayd-ı bedende rûh-i âzâd.
 Ey tayf-ı nigeh-fırîbi yârin
 Olmaz mı bir ân için karârın?
 Heyhât, serâb-ı şavka döndün...
 Karşımda parıldamanla söndün!
 Kimden sorayım ki nerde dilber?
 Makber gibi samt içinde her yer.
 Cânan! Cânan!.. Dedim, arandım...
 Bir aks-i nidâ dedikçe, yandım!.
 Yâ Rab, neye hem sağır, hem ebkem,
 Dağlar, dereler, bütün şu âlem?
 Ey sevdiğimin sevimli yurdu,
 Hâlin, bana şimdi pek dokundu!
 Aç sîneni; yâd-ı nükhetinden
 Bir şemmeye kâilim bugün ben.
 Bir vakt o şemîm-i nâz-perver
 Tâ subha kadar yanımda bekler,
 - Ümmîde verip bekâ sabûhu-
 Sermest-i safâ ederdi rûhu.
 Heyhât o nesîm-i sâf şimdi
 Nâzan, nâzan semâya gitti.
 Ey lâne-i târumâr söyle,
 Cânan sana artık inmiyor mu?
 Ey mâtem-i pâyidâr söyle,
 Sâhandaki nevha dinmiyor mu?
 Ey ebr-i semâ-güzîn-i seyyâr,
 Yâdında mıdır o nazlı reftâr?
 Ey darbe-i bâda karçı, ra'şân,
 İnşâd-ı enîn eden nihâlân!
 Bir şi'r-i revân olup da cânan
 Geçmez mi bu gölgeden hırâmân?
 Ey dilber-i mihriban, zuhûr et!
 Ömrüm gibi ansızın mürur et!
 Ya kalb-i fezaya bir hutur et:
 Afakımı lem'a lem'a nur et.
 Bin nevha-i can içinde , pür-cûş,
 Geldim bu garib yurda, medhûş.
 Feryadımı yok mu eyliyen gûş?
 Ya Rab, bu nasıl cihan-ı hamuş:
 Bir yok! diyecek sada da yokmuş!...